Gedaei Lyrics – Amir Tataloo
آ یک یک دو دو هشت
گدایی کردن فقط دست دراز کردن و پول خواستن از مردم نیست
یک یک دو دو هشت
بعضی وقتا ، بعضی آدما محبتو گدایی میکنن
عشق و گدایی میکنن ، آغوش و گدایی میکنن ، آغوش و …
گدایی کردمِت تو بغلِ غریبه ها
گدایی کردمِت از وسطِ دریده ها
گدایی کردمِت تو این فازِ عجیبِ راه
گدایی کردم شبیهِ شب توام شبیهِ ماه
آره من تو بغلِ این و اون دنبال بویِ توام
حسرتِ نورِ کم و سیاهیِ مویِ بلند
من جُزوِ اون فدایی عاشقای هر روزِ توام
تو دائماً خامَم بُکُن منم تو رو بوسِت کنم
تو واسه من قشنگ تری از همه ی پدیده ها
تو واسه من زیباتر از قبل ، بهتر از غریبه ها
ولی گذاشتی که همش تو رو گدایی بُکنم از این و اون ، تو خواستی که اینجور بِگاییه دورَم
تو خواستی که اینجوری شَم مَنی که درگیرت شُدم
زشته خودم داغون بشم و بُکُنَم پیرت تورَم
میگی که انسانیَته با همه راحتی اما زشته به طبیعت قَسَم ، همه بخوان کیرت کنن
تو مِثه رقصِ گُل سُرخی رو باد
من مثه خارَم رو ساقِهه اونم زیاد زیاد
آره من دورَم ولی می ارزه خب
بذار پاهات تا هرجا میاد بیاد ، میاد بیاد
تو مِثه یه خوابِ خوبِ فانتزی ولی من کابوسِ غَم
بَس آدما همه جا خایه مال و پا بوسِتَن
بس که دَستبُرد میزنن به حَرارَتِ فانوسِ من
به گدایی میوفتم خب مَنی که ناموسِتَم عه
آ
تا وقتی واست کم نزارن ، تا وقتی احتیاج نداشته باشی که به گدایی نمیوفتی
گدایی ، عیب هست اما نه عیبِ اونی که گدایی میکنه
عیبِ اونیه که باعث شده به گدایی بیوفتی
بَله
هَمَش تو خونه پایِ زهرِماری و کَنسل حَتی سفرِ کاری
شُده که زده از تختِ خواب شی و از استرس تو جات شب بشاشی ؟ ها ؟
همش بُغض همش دَرد عه
فقط اُفت عَقب گَرد
عا
گُذَشتَم از همه این آدمای دور و وَر منم رَدیه بی عار
شُدم عینِ مار تویِ سوراخ و روی انگشتام زردیِ سیگار
از وقتی رفتی خب ، تنهام ، ناهارمَم سرد میخورم
ولی دِلتَنگ میشم هدفون تو گوش ، تو خیابون نَرم میدوئم
سیگار و میخوام تَرک کُنم ، نَسَخ میشم گرم میکنم
بی قرار میشم ، سوزن میخورم ، عه
جا تتوعام درد میکنن
من باز با خودم تنها ، هر کی از یه وَری میره
عین یه جِنده که هرجا میشینه ، هر کی باش یه وَری میره
انقده سنگین و لَشَم که نداره طاقتِ وزنِ کَلَش و بَدَن
رو همه فاز بَد دارم ، عین دختری که تازه پَردَشو زَدن
از همه این شهر ، بدجوری عَنم میگیره
این آدما انقد کیریَن که تا میان رو لَبَم خَندم میمیره
دنبال یکیم که برام ، صبحونه و ناهار و وِگَن بزاره
شام و اصلا یادم بره از بَس که کارِش خنده داره
دنبال یِکیَم که بِشه دو کَلوم حرف باهاش زَد
نه مثل تو عَجول ، حاضر جواب و همه ی رفتاراش بَد
همه ی رفتاراش بَد
یکی که بنویسم از چشاش که من و تا تَهِ دنیا میبره
بگه یه شعر جدید که از این دود و دَمِ رنگی تره
یکی که به مَراتِب از تو خُب سنگین تره
یکی که دیوونه بازیام و عاشقشه
قبل خواب زودتر ازم قَشنگ بره حاضر بشه
یکی که بَخشیدن ، آسونِشه
با حرفاش ، دلِ من آروم بشه
تو مِثه رقصِ گُل سُرخی رو باد
من مثه خارَم رو ساقِهه اونم زیاد زیاد
آره من دورَم ولی می ارزه خب
بذار پاهات تا هرجا میاد بیاد ، میاد بیاد
تو مِثه یه خوابِ خوبِ فانتزی ولی من کابوسِ غَم
بَس آدما همه جا خایه مال و پا بوسِتَن
بس که دَستبُرد میزنن به حَرارَتِ فانوسِ من
به گدایی میوفتم خب مَنی که ناموسِتَم عه
بَه بَه ویالونو
کمک کردن خوبه اما کمکِ بی جا هم گدا پَروَریه (گدا پَروَریه)
خیلی از آدمای مُوَفَق چون بهشون کمک نشده ، یاد گرفتن که موفق بشن مِثلِ من
گدایی میکنی مُحرَز مَن و ، گداییم میکنی توام یه روز
تو که میخوای بسوزی به آتیشِ خودم بسوز
اون چشای هَرزِت و به چشای خودم بِدوز
گدایی میکنی یه ثانیه بویِ من و بالاخره
میفهمی آخرش ، این عاشقیه چِقَد بده
آره میفهمی نِگات چه ضَربه ای به من زده
مَعذِرت خواهی هَمون گداییه ، یه نفره
تو مِثه رقصِ گُل سُرخی رو باد
من مثه خارَم رو ساقِهه اونم زیاد زیاد
آره من دورَم ولی می ارزه خب
بذار پاهات تا هرجا میاد بیاد ، میاد بیاد
تو مِثه یه خوابِ خوبِ فانتزی ولی من کابوسِ غَم
بَس آدما همه جا خایه مال و پا بوسِتَن
بس که دَستبُرد میزنن به حَرارَتِ فانوسِ من
به گدایی میوفتم خب مَنی که ناموسِتَم عه
